1-شیطان: هم نام عام و هم نام خاص است و میان اهل کتاب به معنای دشمن و ترجمه لفظی یونانی آن دیابولس است که به معنای سخن چین است و از لفظ یونانی Diabolo به معنای تهمت زننده و پنهان کننده گرفته شده است.
در زبان عربی نیز از لفظ شطن گرفته شده و به معنای خبیث، متمرد و بازگشته از راه حق است. در کتاب مقدس، آن را ابدون و اپلیون یعنی هلاککننده، فرشته جهنم، بعلزبوب به معنای خدای فرار، بعلز بوب به معنای مدفوع، بلعیال رئیس این جهان، رئیس دیوها، خدای این جهان، ابلیس، قاتل، پدر دروغگویان، اهریمن و اژدها، مار قدیم، دشمن و شیرغران هم میگویند.
